Simpele appelkruimel

Terwijl in de keuken de heerlijke geur rond hangt.  Het zacht gekraak van de korst hoorbaar is krijgen wij al trek. Het is een simpel gerecht en toen ik deze foto deelde in mijn storys kreeg ik vele vragen naar het recept.

Dus hierbij deel ik het recept. 

Ingrediënten

- 150 g plantaardige boter

- 50 g havermout

- 150 g kristalsuiker

- 150 g tarwebloem

- 1 kilo kleine zoete appeltjes

- 1 tl kaneel

- 1 tl vanille extract

Bereiding

1. Verwarm de oven voor op 200°C 

2. Schil de appeltjes en snij ze in blokjes

3. Voeg ze direct toe aan de ovenschaal en meng ze met de vanille extract en kaneel.

4. Snij de boter in kleine blokjes en voeg toe aan een schaal.

5. Voeg de havermout, tarwebloem en suiker toe en meng alles tot een korrelige kruimeldeeg.

6. Verdeel het deeg over de appeltjes en bak tot een krokante korst in ca. 30 min. 

Wanneer het deeg krokant aanvoelt maar een klein beetje mee veert is het klaar.

De vroege nacht en jouw zachte gesnurk

Het warme kopje thee is gedronken, mijn breiwerk is terug gelegd in de mand en daar borrelt het gevoel op, het gevoel om naar bed te gaan. De klok zegt 20:30 en het huis is stil, de podcast die ik luisterde is afgelopen en een enkele kuch is nog te horen op de achtergrond. 

Het ritme in ons huis is anders dan vele huishoudens. Wanneer de klok 20:30 tikt begint het al te borrelen, de dag wordt afgesloten en het bed wordt opgezocht. Wanneer het bed tevoorschijn komt achter de deur ligt daar een klein mannetje. Licht gesnurk is te horen en samen gaan wij een fijne nacht tegemoet. Een nacht van enkele voedingen, samen knuffelen en vooral lekker slapen. 

De strijd is gestreden, de behoefte bleek te groot om samen te slapen. De grote lege kamer wisselde wij in voor een simpel rek naast mijn bed. Zo is de rust wedergekeerd, zijn de nachten fijner en word ik elk dag tussen vijf a zes uur gewerkt door een brede glimlach boven mijn gezicht.

Of soms een meisje met haar voor haar ogen mopperend zegt dat ik een staart moet maken. Omdat ze naar beneden wilt terwijl haar ochtendhumeur nog fijn napruttelt. 

Maar de stilte van de vroege ochtend, het kopje koffie met heerlijk veel opgeschuimde havermelk, een breiwerkje en een fijn plekje in de woonkamer. Dan is op zo'n manier toch geen straf om zo vroeg de dag te starten. 

Maar nu sluiten de ogen, val ik in slaap op het ritme van zijn zachte gesnurk. Op naar een fijne nacht en een mooie nieuwe dag. 

Een Koortsige start

 

Rustig omklem ik mijn handen om mijn kopje thee, de zon is nog ver weg verstopt achter de wolken wanneer ik naar buiten kijk. Op de achtergrond hoor ik blokjes rollen terwijl er ergens in huis weer een hoestbui uitbreekt. Het is al weer zeven dagen geleden dat ik mij ziek melden van het werk, de spierpijn en koorts hadden het gewonnen. Twee dagen voor mijn vakantie was het daar en zo zit ik nu op de helft van mijn vakantie met een simpel kopje thee naar buiten te kijken. 

 

Maar de dagen worden mooier, de zon die de bloemen verlicht en de korte wandelingen door het bos die wij als gezin wandelde. De heerlijk geurende broden die worden gebakken en de lekkerste koekjes die worden gevormd. Er ontstaat nu langzaam een echt vakantiegevoel, de rust en de vrijheid van de dag. Geen afspraken, geen haast en vooral doen waar wij zin in hebben. 

 

Het spinnewiel begint langzaam overuren te draaien waar de zachte lamswol op word gesponnen tot een draad.  De breipennen tikken zachtjes met de mooiste wol voor een omslagdoek. Ik geniet weer van het rustige leven, geen haast en de liefde voor de ambacht die er binnenin weer opvlamt. 

 

Nog een weekje vakantie, en hopelijk deze keer een echte vakantie. Zonder ziekte, bedlegerig, en hopelijk zonder nachtelijke hoestbuien....