Rustig omklem ik mijn handen om mijn kopje thee, de zon is nog ver weg verstopt achter de wolken wanneer ik naar buiten kijk. Op de achtergrond hoor ik blokjes rollen terwijl er ergens in huis weer een hoestbui uitbreekt. Het is al weer zeven dagen geleden dat ik mij ziek melden van het werk, de spierpijn en koorts hadden het gewonnen. Twee dagen voor mijn vakantie was het daar en zo zit ik nu op de helft van mijn vakantie met een simpel kopje thee naar buiten te kijken.
Maar de dagen worden mooier, de zon die de bloemen verlicht en de korte wandelingen door het bos die wij als gezin wandelde. De heerlijk geurende broden die worden gebakken en de lekkerste koekjes die worden gevormd. Er ontstaat nu langzaam een echt vakantiegevoel, de rust en de vrijheid van de dag. Geen afspraken, geen haast en vooral doen waar wij zin in hebben.
Het spinnewiel begint langzaam overuren te draaien waar de zachte lamswol op word gesponnen tot een draad. De breipennen tikken zachtjes met de mooiste wol voor een omslagdoek. Ik geniet weer van het rustige leven, geen haast en de liefde voor de ambacht die er binnenin weer opvlamt.
Nog een weekje vakantie, en hopelijk deze keer een echte vakantie. Zonder ziekte, bedlegerig, en hopelijk zonder nachtelijke hoestbuien....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten