Het warme kopje thee is gedronken, mijn breiwerk is terug gelegd in de mand en daar borrelt het gevoel op, het gevoel om naar bed te gaan. De klok zegt 20:30 en het huis is stil, de podcast die ik luisterde is afgelopen en een enkele kuch is nog te horen op de achtergrond.
Het ritme in ons huis is anders dan vele huishoudens. Wanneer de klok 20:30 tikt begint het al te borrelen, de dag wordt afgesloten en het bed wordt opgezocht. Wanneer het bed tevoorschijn komt achter de deur ligt daar een klein mannetje. Licht gesnurk is te horen en samen gaan wij een fijne nacht tegemoet. Een nacht van enkele voedingen, samen knuffelen en vooral lekker slapen.
De strijd is gestreden, de behoefte bleek te groot om samen te slapen. De grote lege kamer wisselde wij in voor een simpel rek naast mijn bed. Zo is de rust wedergekeerd, zijn de nachten fijner en word ik elk dag tussen vijf a zes uur gewerkt door een brede glimlach boven mijn gezicht.
Of soms een meisje met haar voor haar ogen mopperend zegt dat ik een staart moet maken. Omdat ze naar beneden wilt terwijl haar ochtendhumeur nog fijn napruttelt.
Maar de stilte van de vroege ochtend, het kopje koffie met heerlijk veel opgeschuimde havermelk, een breiwerkje en een fijn plekje in de woonkamer. Dan is op zo'n manier toch geen straf om zo vroeg de dag te starten.
Maar nu sluiten de ogen, val ik in slaap op het ritme van zijn zachte gesnurk. Op naar een fijne nacht en een mooie nieuwe dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten